Villa Barbaro: San Andrea & Verhoudingen

San Andrea & Verhoudingen

Sant 'Andrea in Mantua is de laatste van Alberti’s kerken maar het is de meest complete, en die waarin zijn bedoelingen het duidelijkst zijn. Het neemt de vorm van een Latijns kruis, maar er zijn aanwijzingen dat Alberti een basilicale plattegrond ging gebruiken. De beschrijving in Alberti’s verhandeling zijn op grond van de rekening van Vitruvius, alleen in de aanwezigheid van de ongebruikelijke verhouding van 5:6. De systematische strategie die Alberti gebruikt om elk detail van het gebouw te brengen in een samenhangend ruimtelijk kader, met betrekking tot de waarneming van het lichaam, mag niet worden gezien als een abstracte oefening, maar als een omhullende web van betekenis.

De gevel is gebouwd aangrenzend aan een reeds bestaande klokkentoren (1414) en is gebaseerd op de systematiek van de oude Boog van Titus. -

Het is grotendeels een baksteen structuur met gehard stucwerk dat wordt gebruikt voor de oppervlakte. De gevel word gedefinieerd door een grote centrale boog, geflankeerd door corinthische pilaren Er zijn kleinere openingen naar rechts en links van de boog. Een nieuw aspect van het ontwerp was de integratie van een lagere orde, bestaande uit de gecanneleerde corinthische zuilen, bestaande uit de grotere, rechte, glade pilasters in plaats van de griekse pilaren. Het geheel wordt bekroond door een fronton en daarboven een gewelfd structuur, waarvan het doel niet precies bekend is, maar vermoedelijk om het venster schaduw opening in de kerk achter te bedekken

Een belangrijk aspect van het ontwerp van Alberti was de correspondentie tussen de gevel en de verhoudingen van het interieur, zowel de uitwerkingen van de triomfboog motief. Het schip van het interieur is overdekt door een enkele boog die is doorgetrokken over de volledige lengte, een van de eerste keren dat deze vorm gebruikt is, op een monumentale schaal sinds de oudheid. Het voorbeeld van de Basiliek van Maxentius in Rome. Oorspronkelijk werd het gebouw gepland zonder dwarsbeuk of dwarsschip en mogelijk zelfs zonder een koepel. Deze fase van de bouw meer of minder eindigde in 1494.

In 1597, werden de construcite elementen toegevoegd en de grafkelder gerealiseerd. De massieve koepel (1732-1782) werd ontworpen door Filippo Juvarra, en de laatste versieringen op het interieur werden toegevoegd onder Paolo Pozzo en anderen in de late 18e en vroege 19e eeuw

Het doel van het gebouw was het vestigen van de pelgrims tijdens het feest van Hemelvaart, dat de gelovigen pleiten, bevat het bloed van Christus, het word naar boven genomen van de grafkelder door een gat direct in de vloer onder de koepel De relikwie, genaamd Preziosissimo Sangue di Cristo (Het meeste dierbaar bloed van Christus), is bewaard gebleven in de heilige vaten, volgens de traditie werd het gebracht aan de stad Mantua door de Romeinse centurion Longinus. Hierdoor werd het gebouw zeer vereerd tijdens de Renaissance.

Deze drie Verhoudingen zijn eeenvoudig, dus juist voor de kleine platvormen.Vervolgens nog drie verhoudingen, juiste voor de midden platvormen

Eerst de dubbele, die de beste is

ten tweede, de Sesqialtera verdubbeld;

en ten derde, de Sesquitertian verdubbeld

De tweede is gevonden door het nemen van een plein, het vinden van de vijfde van de sesquialtera, en een uitbreiding van het gebied door dat bedrag, en vervolgens op zijn beurt, uitbreiding van dat gebied met zijn vijfde: