Renaissance
De renaissance was een belangrijke periode in Europa. Deze periode start op in de 14e eeuw in Italië, waarna deze beweging zich uitspreidde over de rest van Europa.
De renaissance dat vertaald wedergeboorte betekende, kreeg deze naam omdat er een nieuwe tijd aanbrak. Deze nieuwe periode werd gekenmerkt doordat de mensen centraler kwam te staan.
Door deze nieuwe kijk op het leven die ontstond, ontstonden er veranderingen op allerlei verschillende gebieden ontwikkeld. Er kwam zoal een nieuwe kijk op de wetenschap, hierbij werden eerdere vertaalde boeken beter vertaald en werd er meer onderzoek gedaan in anatomie. Ook was er sprake van een verandering in de beeldende kunst, hierbij werd er meer gekeken naar de werkelijke schoonheid van de mens. Naast nog vele veranderingen in deze periode was er ook een grote verandering in de architectuur.
In de architectuur ontstond er een hernieuwede belangstelling voor vormentaal. Deze vormentaal werd gebaseerd op de oudheid van de Romeinen. De architecten zochten naar mooie verhoudingen en een nieuwe ruimte- en massawerking.
De verhoudingen werden gezocht in de oudheid. De vormen uit de oudheid waren ter vervanging van de gotische elementen. Op een gegeven moment gaan de architecten studies uitvoeren op teksten over klassieke teksten zoals van Vitruvius. Door deze studies kwamen ze erachter dat de schoonheid van bouwkunst steunt op een juiste verhouding tussen breedte en hoogte. Hieruit ontstaat de eenheidsmaat, ook wel modulus.
De ruimte- en massawerking die ontstaat is centraal bouw. Hierbij word een gebouw samengesteld uit eenvoudige massa’s zoals kubus, cilinder en halve bol die afzonderlijk duidelijk te onderscheiden zijn.
Door deze onderzoeken en bevindingen ontstaan er nog een aantal kenmerkende elementen die steeds werden gebruikt bij de gebouwen, zoals:
Het meest kenmerkend in de architectuur tijdens deze periode was dat er veel klassieke stijlelementen in de gebouwen werden gebruikt. Een zuiver renaissance ontwerp moest voldoen aan de modulus, een systeem van regels. De Romeinse bouwkunst kan terug gevonden worden door de kolommen die werden toegepast.
Daarnaast was een belangrijk kenmerk dat er naar composities gestreefd die uit een ‘stuk’ bestond, hierdoor bestond er een massievere stijl van bouwen. Door dit streven werd er vaker in horizontale richting gebouwd dan verticale richting. Hierbij werden de richtingen versterkt door op de oudheid gecreëerde stijlelementen. Voor de horizontale richtingen werd gebruik gemaakt van door zuilen en pilasters en bij de verticale richting werd er gebruik gemaakt van sier- en kroonlijsten.
In de gebouwen en landschappen die ontworpen werden in de renaissance, werd ook gebruik gemaakt van symmetrie assen. Door deze symmetrieassen ontstond er een duidelijke en aanwezige centrale ruimte die onderdeel was van centraal bouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten